top of page

CORONA-CRISIS (7) – EN NU DE ANGST NOG

Helene Erika Etminan

Met de corona-crisis zitten wij op een keerpunt. Vooral jongere mensen willen nu naar voren kijken en weer actief leven en werken. Heel begrijpelijk! Bovendien zijn zij nauwelijks bang voor een besmetting met het corona-virus. Maar oudere of chronisch zieke mensen zijn wel een beetje bang, omdat zij tot de risicogroepen behoren. Bij elke stap die zij nu in de richting van de vrijheid zetten bestaat nog steeds het risico om besmet te raken. Het is dus goed om voorlopig nog voorzichtig te zijn. Maar soms zijn mensen héél bang en daarom kan deze opening voor hen een probleem worden. Het gevaar is er nog en wordt, mede door de angst, als heel reëel ervaren. De lock-down was een poging om het gevaar op afstand te houden, maar het virus verdwijnt voorlopig niet. En helaas, ook onze angsten verdwijnen niet zomaar.


EEN KOOI UIT ANGST

Angst is ten diepste een natuurlijke reactie op een situatie die onbekend is of die als bedreigend wordt ervaren. Zij is een waarschuwing om wakker en alert te zijn – en om een weg te vinden om met het bang makende of onbekende om te gaan. Dus niets mis mee! Maar als wij (wij zelf!) een besluit nemen om ons angstig terug te trekken, dan nemen wij de angst mee naar binnen. De lock-down was een voorlopige oplossing tegen nieuwe infecties, hij haalde ons uit de »gevarenzone«. Maar tegelijk hebben wij onze angsten meegenomen in de kooi. En als wij niet opletten worden deze angsten onze kooi! Individueel maar ook maatschappelijk! Sterftecijfers (van mensen op hoge leeftijd!) worden opeens belangrijker dan de desastreuze gevolgen van de lock-down voor andere mensen. Individuele of maatschappelijke angsten fluisteren ons in toch maar liever in de kooi te blijven. Elke stap terug richting de vrijheid moet dan langs deze angsten heen, zij moeten »overwonnen« worden. Hiervoor is moed nodig, dus de bereidheid om het risico aan te durven. Onze angst verdwijnt pas als wij precies met dat omgaan waar wij eigenlijk bang voor zijn. Het lichaam raakt dan langzaam gewend aan het virus en gaat afweerstoffen produceren. Maar om lichamelijke afweer te kunnen opbouwen is het juist nodig om de geestelijk afweer te openen en de angst te overwinnen. Om het vreemde, bedreigende te ontmoeten en het te aanvaarden. Een heel bang makende stap! Pas dan kan het »vreemde« vertrouwd raken, het mag er zijn en wordt zo minder bedreigend. Als de lock-down nu soepeler wordt, komt precies dit proces van »integratie« op gang. Wij moeten – op geestelijk vlak – dus over onze angsten heen. Maar angst overwinnen is een héél apart project!


DE ANGST GENEZEN

De weg terug naar de vrijheid gaat langs onze angsten heen, ze zijn de »staafjes« van de angst-kooi. Als nu slot en grendel langzaam geopend worden, gaan wij deze angsten misschien weer voelen. Elke stap vraagt dan om moed – voor wie bang is! Om deze reden zal de weg terug voor menigeen niet gemakkelijk zijn. Met de lock-down hadden wij deze angsten in bedwang gehouden – voor even. Maar als staafjes van de kooi blijven zij op ons wachten. Bij elke stap richting opening moeten wij innerlijk een besluit nemen: neem ik het risico of blijf ik liever in de »veilige« kooi? Helaas is deze vraag een vergissing: deze kooi is niet echt veilig, want er bestaat géén veiligheid. Nooit en nimmer. Wij kunnen ons nog zo goed afschermen, het leven of het noodlot zullen een gaatje in de kooi vinden om binnen te komen. Dit weten wij en daarom zijn wij zelfs in de veilige kooi nog altijd bang. De terugkeer uit deze kooi is dus alles behalve gemakkelijk, maar de weg richting vrijheid is de weg terug naar het échte Leven. Zeker is het corona-virus gevaarlijk voor ons lichaam, maar de angst is gevaarlijk voor onze ziel. En wie weet, misschien is de angst zelfs het ergere probleem, het gevaarlijkere »virus«? Want angst zondert ons van God af. Hoe kan onze ziel van deze angst genezen? Alleen door de angstige benauwdheid moedig tegemoet te gaan, met alle risico´s die er zijn. Dus door stappen naar voren richting Leven te zetten. Vrijheid en angst sluiten elkaar uit: in de angst bestaat er geen vrijheid en de échte vrijheid kent geen angst. De volledige vrijheid ervaren mensen in de nabijheid van God: waar God is kan géén angst zijn (Wiel Huis).


Vaalser Weekblad, 19 Juni 2020

5 Ansichten0 Kommentare

Aktuelle Beiträge

Alle ansehen

CORONA-CRISIS (20) – EN DE EENZAAMHEID

normaal over veel contacten beschikken moeten het nu met minder doen. Nog erger is het voor mensen die al sowieso eenzaam zijn en die nu...

CORONA-CRISIS (19) – TUSSEN ANGST EN GELOOF

Wij denken dat wij ons lichaam zijn, daarom zijn wij bang voor de dood. Want dan is de dood het einde. Maar dit is slechts een vermoeden,...

CORONA-CRISIS (18) – DE VERDEELDHEID

Iedereen heeft gelijk, niet dan? Zoveel mensen, zoveel visies en meningen zijn er. Niets mis mee en voor een democratie zelfs...

Comentarios


Los comentarios se han desactivado.
bottom of page