Langzaam komt beweging in de corona-stagnatie. Het ziet ernaar uit dat de beperkingen soepeler worden. Wel nog onder voorbehoud. De cijfers mogen niet stijgen, anders gaan wij weer »op slot«. Als de corona-maatregelen nu een beetje terug worden gedraaid, begint een nieuwe fase van het crisis-proces. Zaten wij tot nu toe in de fase van »vasten«, thans komen wij in de fase van »vasten-breken« terecht. Was het vasten al moeilijk, het vasten-breken wordt misschien nog moeilijker, ook al willen wij dit nu natuurlijk niet weten. Want nu hopen wij op de terugkomst van de oude vrijheid, van onze vertrouwde gewoontes en de dierbare contacten. Nu is licht aan de horizon, eindelijk mogen wij weer … Maar in deze kans schuilt tegelijkertijd ook een gevaar. Het risico dat wij meteen doorschieten, dat wij het overdrijven. Dat de vrijheidsdrift doorzet en elke voorzichtigheid op de zijkant schuift.
TUSSEN DISCIPLINE EN VRIJHEID
Onze vrijheidsbehoefte had het behoorlijk zwaar met dit corona-vasten. Als nu eindelijk weer een stukje vrijheid in zicht komt – als de keten wat minder zwaar drukken – dan is dit het uur van onze vrijheidsdrift. Helaas staat ons dan een gevecht tussen deze sterke vrijheidsdrift en onze discipline te wachten, die wel inziet dat er voorlopig nog bepaalde beperkingen nodig zijn. Welke kant kiezen wij dan? Schieten wij door of gaan wij het vasten-breken voorzichtig en zorgvuldig beginnen? Is onze discipline sterk genoeg? Is ons inzicht in de noodzakelijkheid van de nog bestaande maatregelen groot genoeg? En zijn wij bereid om volgens dit inzicht te handelen? De vraag is natuurlijk wie »baas in eigen huis« is: onze drift(en) of ons verstand, ons ego of de wijsheid? Als wij ons in de fase van vasten-breken niet gedisciplineerd gedragen – nou, dan staat ons binnenkort een tweede of zelfs een derde corona-golf te wachten. Als wij niets hebben geleerd, dan was deze crisis tevergeefs en zal zij beslist nog een keer terugkomen. Maar misschien hebben wij wel iets geleerd? Het zou goed zijn om even de rekening op te maken van wat deze crisis ons heeft opgeleverd – ondanks of juist dankzij de beperkingen.
TUSSEN AANKOMST EN VERTREK
Voordat wij nu meteen weer »vertrekken« (uitjes, vakantie) is het ook goed om even te bekijken of wij tussentijds wel »aangekomen« waren: in de situatie, thuis, in de familie en bij onszelf? Voor sommigen was het hard knokken, met innerlijke spanningen en opstandigheid, met ruzies in de familie, met geldzorgen. Voor anderen was deze corona-crisis een aankomen bij zichzelf en bij de wezenlijke dingen van het leven. Omdat wij het in de corona-crisis met minder afleiding moesten doen, werd onze blik opeens weer vrij voor de meest essentiële dingen van het leven. Want door het naar buiten gerichte leven hadden wij onze directe naasten misschien een beetje uit het oog verloren en waren wij zelf ook vervreemd geraakt van ons eigenlijke wezen – veel te veel »ik«, weinig »ziel« en nauwelijks nog »oog« voor de ander. Eventueel hadden wij in deze moeilijke tijd ook last van pittige vragen: Hoe moet dit verder? Wat brengt de toekomst? Vragen zonder antwoorden! Dit alles was voor sommigen heel confronterend, gewoon om te willen vluchten – maar dit mocht nu even niet. Deze keer konden wij niet op de gebruikelijke manier »vluchten«: in afleidingen, activiteiten en afspraken. Opeens was het heel stil en waren wij min of meer tot een rustig leven veroordeeld – tegen onze wil in. Wij konden niet aan de situatie ontkomen. Pijnlijk, maar heel leerzaam. Mensen kunnen leren, tot op het laatste moment en dit vooral in de meest moeilijke situaties. Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat wij door de corona-crisis de kans hadden om in het échte leven aan te komen. Een leven dichter bij de kern, dichter bij wat Leven eigenlijk is. Wij hadden de kans om het rustige, eenvoudige leven in zijn bijzondere »smaak« te proeven en zijn heel eigen waarde te leren kennen. En dit zonder vliegreizen, gewoon thuis! Een grote uitdaging, een avontuur midden in het gewone leven. Hier zaten wij niet op te wachten – en daarom kan het gemakkelijk gebeuren dat onze »vrijheidsdrift« doorschiet als hij binnenkort de kans krijgt. Maar als wij door deze corona-crisis iets zinvols hebben geleerd, is het minder moeilijk om tijdens het »vasten-breken« de discipline oprecht te houden. Dan is het de corona-crisis gelukt om een stuk ontwikkeling tot stand te brengen.
Vaalser Weekblad, 22 Mai 2020
Comments