Als je wat preciezer gaat kijken naar hoe mensen met deze corona-crisis omgaan, dan zou je drie aparte groepen kunnen onderscheiden. Je hebt een groep heel bange mensen die door de angst voor het virus (voor de dood!) in de greep worden gehouden. Verder zijn er mensen die tegen de opgelegde beperkingen in opstand komen en die aan demonstraties deelnemen. Beide groepen zijn maar een tamelijk klein deel van de bevolking. Wat is er met de meerderheid? Wat houdt de doorsnee-mensen bezig? In een blog op internet wordt deze groep »schaapjes« genoemd (Marcus Ludwig). Deze tekst was zo de wereld rond! Schaapjes, die door »herdershonden« (de media) bij elkaar worden gehouden. Mensen die soms wat mopperen, maar deze beperkingen toch gewoon accepteren. Als wij bij deze groep horen, laten wij ons voorschrijven hoe wij moeten denken – en merken het nog niet eens. Wij accepteren dat er alleen maar nog »politiek correcte« bijdragen in de kranten worden afgedrukt en dat kritische journalisten hun baan kwijtraken. Wij laten dingen gebeuren die tegen de democratie en tegen de vrijheid van meningsuiting ingaan. De maatregelen redden zeker levens (van oude en chronisch zieke mensen), maar voor de rest gaan zij ten kosten van het leven. Van de vrijheid, de spontaniteit en de levensvreugde.
VAN LETHARGIE …
Helaas zijn de corona-maatregelen alleen maar negatief geformuleerd: wat wij allemaal niet mogen doen. Dit versterkt onze angst. En nog overzien wij niet welke gevolgen zich op de lange termijn voor de gezondheid van de bevolking zullen voordoen: lichamelijk, psychisch en geestelijk. Of welke gevolgen zich in de samenleving zullen voordoen. Want het familieleven en de sociale contacten gaan veranderen. Net zo de samenwerking in organisaties en bedrijven. En de economie in het geheel. Zijn wij dus »schaapjes«, dat wij dit allemaal laten gebeuren? Misschien wél. Vooral omdat wij met de maatregelen ook gewoon de ziekmakende kanten ervan accepteren. Met behulp van de media hebben de politici (onze »herders«?) hun communicatie-strategie helemaal op angst gebouwd. Daarom krijgen wij niets te horen over wat wij zelf zouden kunnen doen om gezond te blijven. Dit tekort aan informatie roept naast de angst ook een onmachtservaring op en daarom worden wij lethargisch. Het is een strategie die ons afhankelijk maakt van de medische technologie (beademing) en van de farmacie (vaccin). De »redders« van onmachtige »schaapjes«? Zinvoller zou zijn om ons te leren hoe wij gezond kunnen leven en goed voor ons immuunsysteem kunnen zorgen.
… NAAR ZELFZORG
Politiek en media gaan dus onze angsten voeden, terwijl wij géén informatie krijgen over hoe wij gezond kunnen blijven. Angst en stress zijn de grootste tegenspelers van gezondheid en van zelfgenezing. Angst beperkt de ademhaling en stress gaat samen met ongezond eten, met gehaast zijn en geen tijd meer voor zichzelf en de naasten hebben. Allemaal slecht voor de gezondheid en voor het immuunsysteem. Angst heeft een héél negatieve invloed op het immuunsysteem, dit is in de medische wereld bekend. Waarom dan deze angst-strategie? Waar blijft de bemoediging voor zelfzorg? Waarom horen wij niets over de zelfgeneeskracht (salutogenese). Waarom niet? Want hier ligt nou net het punt waar wij zelf iets kunnen veranderen. Psyche, geest en de lichamelijke afweer werken nauw samen, want het immuunsysteem is een »teamplayer« (Schubert). Daarom heeft sporten een goede invloed op ons denkvermogen en hebben ademhalingsoefeningen een ontspannende werking bij stress. Daarom is autogeen training een uitstekend middel tegen maagzweren. Daarom dragen gezonde voeding en beweging aan onze tevredenheid bij. Daarom zorgt een rustig geweten voor een gezonde slaap. Wat wij voor ons lichaam doen, doen wij ook voor onze ziel – en andersom. Lichaam en ziel werken samen, bij het ontstaan van ziektes, maar ook bij het gezond worden en blijven. Het zou dus goed zijn als wij onszelf als één geheel begrijpen en eindelijk de verantwoordelijkheid hiervoor nemen. De reguliere corona-maatregelen zijn door Vader Staat opgelegd: wij moeten! Voor gezond makende preventieve maatregelen kunnen wij zelf kiezen, als een ‘vrijwillig moeten’. Zij kennen alleen maar één voorwaarde: wij moeten het »doen«. Écht – zelf – doen! En precies dit valt erg tegen. Dus toch »schaapjes«?
Vaalser Weekblad, 25 Sept. 2020